18 maja 1920 roku przyszedł na świat Karol Józef Wojtyła, syn zawodowego wojskowego Karola Wojtyły i Emilii.Jeden z przyjaciół Papieża powiedział: że Pan Bóg ułożył dla Jana Pawła II najpiękniejszy scenariusz życia, a On zrealizował go do końca, najwierniej jak to było możliwe.
18 maja, dzieci z oddziału zerowego wraz z nauczycielami wzięły udział w ogólnopolskiej inicjatywie realizowanej z myślą o Wielkim Polaku, honorowym Obywatelu naszego miasta, patronie naszej szkoły, Janie Pawle II, pod hasłem: „Cała Polska tańczy dla Papieża”. Uczniowie klasy 2 oraz dzieci z oddziału zerowego przygotowały także laurki dla Jana Pawła II. Wspólne świętowanie odbyło się przy Jego pomniku na Wałach Jasnogórskich
Karol Wojtyła był niezwykłym człowiekiem i kapłanem. Pisał wiersze i dramaty. Chodził po górach. Zajmował się filozofią. Prowadził teatr amatorski. Modlił się, wiosłował po mazurskich jeziorach. Spotkania z przyrodą były dla niego spotkaniami z samym Stwórcą, którego obraz widział w pięknie ojczystego kraju.
Dla Jana Pawła II słowo Ojczyzna miało zawsze szczególne znaczenie. Jak sam mówił, Polska zajmowała w jego myślach i modlitwach naczelne miejsce. Gdy przyjeżdżał do Polski zawsze całował ziemię, gdyż jak sam mówił była dla niego jak matka.
Jan Paweł II był gorącym czcicielem Matki Najświętszej. W jej kulcie był wychowany od najmłodszych lat. Szczególnie bliska była mu Czarna Madonna, Jasnogórska Pani. Swoje oddanie Maryi Papież potwierdził po zamachu na jego życie, który miał miejsce na Placu św. Piotra 13 maja 1981 roku.
Św. Jan Paweł II kochał dzieci. Jako pierwszy papież napisał list skierowany do dzieci. Szczególnie bliscy także byli Papieżowi ludzie młodzi, z którymi potrafił doskonale nawiązać kontakt. Światowe Dni Młodzieży gromadziły co roku rzesze młodych chrześcijan, którzy przemierzali niekiedy tysiące kilometrów, by usłyszeć przesłania Ojca Świętego skierowane do nich. Mimo, że nie ma już z nami św. Jana Pawła II to nadal aktualne są jego słowa.
Kolejna rocznica urodzin jest okazją do tego, by wrócić do duchowego dziedzictwa, jakie zostawił nam Kochany Ojciec Święty.
Oto kilka wybranych myśli:
"Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". (Homilia, Warszawa 1979 r.)
"Człowieka (...) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie". (Homilia, Warszawa, 1979 r.)
"Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". (Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983 r.)
"Rodzina jest sobą, jeżeli buduje się na takich odniesieniach, na wzajemnym zaufaniu, na zawierzeniu wzajemnym. Tylko na takim fundamencie można też budować proces wychowania, który stanowi podstawowy cel rodziny i jej pierwszorzędne zadanie". (Homilia, Wrocław, 1983 r.)
"Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania". (List do młodych całego świata, 1985 r.)
"Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.)